JOHN COPRARIO. PAPEGAAI OF GENIALE PARODIST?

Ging John Coprario met de eer strijken voor andermans werk toen hij onder zijn eigen naam transcripties maakte van meer dan vijftig Italiaanse madrigalen voor een consort gamba’s? Zo’n beschuldiging zou gebaseerd zijn op onjuiste veronderstellingen, want iets dat leek op auteursrecht was onbekend aan het begin van de zeventiende eeuw en nog lang daarna; het gebruik van muzikaal materiaal door iemand anders werd eerder beschouwd als een respectvol onderzoeken van ideeën die zo veelbelovend waren dat men ze verder wilde uitwerken. Met het transcriberen van deze Italiaanse madrigalen breidde Coprario niet alleen een gevestigde traditie uit, maar oversteeg deze ook. Hij liet de tekst in zijn madrigaalfantasieën niet gewoon weg, zoals gebruikelijk was in de 16e eeuw, maar ging nog een stap verder door de polyfone zetting te verrijken met instrumentale mogelijkheden die stemmen alleen niet konden evenaren. Hij herschikte ook bepaalde delen, zodat de originele zang niet altijd onmiddellijk herkenbaar is. Als pionier om ensemblemuziek een instrumentale identiteit te geven, was Coprario dus niet zomaar een muzikale papegaai, maar wel een geniale parodist.

FOTO